Weekendje Masaya
Door: Jana
Blijf op de hoogte en volg Jana
11 Mei 2011 | Nicaragua, Masaya
Weekend 7-9 mei 2011
Dit weekend was een weekend vol simpele, maar leuke dingen en activiteiten. Even alles op een rijtje: vrijdagavond ben ik samen met Floor pizza gaan eten in Granada om te vieren dat ik in september in Mechelen mag gaan studeren. De mannen van de pizzeria herkenden ons nog, want een van de obers vroeg mij onmiddellijk al: “Postre?”, wat ‘dessert?’ betekent. Haha, dat was echt wel grappig. De avond werd er alleen maar beter op toen bleek dat het dessert dat ik ook vrijdag gegeten heb niet op de rekening was gezet! Bewust of niet, ik weet het niet, maar we hebben ons mondje gehouden, netjes betaald en zijn een taxi gaan zoeken om terug te keren naar Masaya. Woehoew, 72 cordobas uitgespaard!
Zaterdag had ik een Skypedate met mama, papa, broer en zus; Maar vooraleer het zover was, ben ik een bezoekje gaan brengen aan de plaatselijke markt. Ik woon er praktisch naast en aangezien dat een attractie op zich is, moest ik dat toch even van dichtbij gaan bekijken. Ik was er al eens geweest voor een halfuurtje, maar nu ging ik dat op mijn eentje ietwat uitgebreider aanpakken. Met m’n blonde krullen in de wind, kort shortje rond de billen en fototoestel in de hand trok ik naar de markt. Ik ben ondertussen al wat souvenirtjes rijker én heb ook nieuwe schoenen voor mezelf gekocht, aangezien ik compleet door mijn andere schoenen zit. Nu kan ik zeggen dat ik de trotse eigenares ben van superschattige babyroze lage AllStars en dat voor amper 380 cordobas! Omgerekend is dat zo’n 12 euro en geef toe, voor echte AllStars is dat géén geld! Ben er dus superblij mee!
Ik had ook nog een ander dingetje gekocht op de markt voor Peter, mijn enig mannelijk huisgenootje. Hij was namelijk vandaag (zondag) jarig en dat konden we natuurlijk niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Op de markt had ik dan ook een superschattige piñata gekocht voor hem in de vorm van een traditioneel ezeltje, echt heel mooi en leuk! Hij was er ook heel blij mee, maar daarover straks meer.
Na de markt de computer in gereedheid gebracht voor de Skypedate die behoorlijk vlot verliep qua technologieën (nouja, wat vlot in Nicaragua dan toch betekent, haha). Het was heel leuk om eens echt te kunnen praten met de rest thuis, ook al werd ik toch een heel klein beetje jaloers toen ik hen zag smullen van ribbetjes van de barbecue en ik zelf megavieze soep met schildpaddeneieren en vissenkoppen kreeg geserveerd. Geloof me, ik wil me gerust onderdompelen in een andere cultuur, maar dat heeft ook zijn grenzen, hoor! Die grens ging dit weekend niet voorbij dat soepje! Ik heb het geproefd, maar allerminst goedgekeurd, tot teleurstelling van Rosamaria. Blijkbaar is dat soepje, en dan vooral die schildpaddeneieren, een echte Nicaraguaanse delicatesse. Persoonlijk eet ik liever geen golfballen die binnenin nog lijken te leven en ook nog eens afkomstig zijn van dieren die met uitsterven bedreigd zijn. Daar bedank ik voor.
Na dit alles ben ik met Floor gaan zwemmen in Granada, wat een heel klein beetje tegenviel toen het weer in Granada niet zo opperbest bleek te zijn en het, eenmaal we aan het zwembad lagen, ook nog eens begon te regenen! Maar ach, het regenseizoen kunnen we niet tegenhouden en voorlopig kunnen we echt niet klagen van overvloedige regenbuien. Met eentje af en toe kan ik dus perfect leven. :)
Zaterdagavond was dan al een klein beetje Peters verjaardag vieren met een fles Flor de Caña die we hem cadeau hebben gegeven, wat chipjes en een kaartspel. Lang ben ik niet opgebleven, maar het was toch weer een gezellig avondje. Karmen, Peters vriendin, had ondertussen al geheime plannen gesmeed voor een feestje voor Peter, zondagmorgen. Om 5u30 zijn we begonnen aan het opblazen van ballonnen, maken van slingers en affiches, ophangen van piñatas, … Heel erg leuk allemaal, maar misschien had ik toch beter wat langer geslapen. Ach, ik ga na het schrijven van dit tekstje slapen en dan zal het nog maar half negen zijn, extreem vroeg dus, maar ik ben echt stikkapot!
Zondag is dan ook een heel drukke dag geworden! In de voormiddag hadden we het feestje van Peter met echte Nicaraguaanse taart (die er hier ongelofelijk sjiek en lekker uitziet en ook best lekker is!), ijsjes, pannenkoeken met kaneel, piñatas kapot slaan en dus ook heel veel snoep. Daarna zijn Floor, Malou en haar ouders en mezelf de vulkaan Masaya gaan bezoeken. Ja, ik zeg ‘bezoeken’ en niet ‘beklimmen’, want we zijn lekker met de taxi omhoog gegaan, hahahaha! Niet echt sportief, maar Malou haar ouders zijn pas vannacht aangekomen en die konden we dus geen zware inspanningen laten doen. Tja, wie zijn wij dan om te zeggen dat we lekker sportief willen doen? Hahahaha, jullie begrijpen het goed; ik ben nog altijd geen sportiefje geworden! :)
De vulkaan was wel prachtig om te zien. In feite zie je op mijn foto’s niet wat ik gezien heb, het is echt helemaal anders. Het is echt een wauw-gevoel, zo’n gevoel waar je echt even stil van wordt. Je mag ook je mond niet teveel open doen, want dan adem je de vieze zwavellucht in die bovenaan de vulkaan rondzweeft. Dat komt omdat de vulkaan nog actief is! Zijn laatste uitbarsting dateert van 2001, behoorlijk recent dus! De taxi’s moesten zelfs achterstevoren inparkeren, zodat ze bij gevaar ONMIDDELLIJK konden wegrijden, echt grappig om te lezen! Maar goed, de vulkaan was dus echt wel de moeite om te zien!
Na de vulkaan was het tijd voor middagmaal bij Rosamaria en ons dan klaarmaken voor ons tweede tripje van de dag: zwemmen in Laguna de Apoyo. “Jeetje, gaat ze wéér zwemmen”, hoor ik jullie al denken. Maaaaaaar Laguna de Apoyo is niet zomaar aan het zwembad gaan liggen hoor! Nee nee, dat is een meer en meerbepaald een kratermeer! Ooit was het krater van een vulkaan, die zich door de jaren heen gevuld heeft met water en bijhorende vissen. Je kan er zwemmen, kajakken en zelfs je duikbrevet halen! Het is trouwens een heel raar gevoel dat kratermeer, want je wandelt netjes het water in en van de ene op de andere stap kan de grond meters ver onder je voeten weg zijn! Het meer is zo’n 200 meter diep, best gevaarlijk dus. Er zijn ook vaak verschillende draaikolkjes in het water, die je wel eens durven mee de dieperik in sleuren, maar dat was vandaag niet het geval. Zo ver zijn wij dan ook niet geweest in het water.
Veel Nicaraguanen (om niet te zeggen allemaal) die in het meer gaan zwemmen dragen een zwemvest. Dat komt omdat de meeste Nica’s niet, of slecht, kunnen zwemmen. Best vreemd in een land met zoveel water, maar het is de realiteit. Gelukkig kon ik gewoon in mijn bikini rondzwemmen, zodat ik weer aan mijn kleurtje kon werken. Het was een heel relaxte namiddag, echt een luie zondagmiddag, maar dan eentje op een bijzondere plek.
Nu (kwart voor negen ondertussen) is iedereen al gaan slapen en ik ga dat voorbeeld volgen. Het tekstje dat ik nu schrijf, zal pas maandag op mijn blog verschijnen, omdat we momenteel geen internet in het huis hebben. Problemen met de kabel of zo, want de telefoon doet het ook maar moeilijk. Best balen, moet ik zeggen. Zeker als je plannen op het internet had, maar goed. Optimisme blijft mijn grote troef, nietwaar?!
Alvast heel veel slaperige, maar tevreden groetjes,
Jana
Dit weekend was een weekend vol simpele, maar leuke dingen en activiteiten. Even alles op een rijtje: vrijdagavond ben ik samen met Floor pizza gaan eten in Granada om te vieren dat ik in september in Mechelen mag gaan studeren. De mannen van de pizzeria herkenden ons nog, want een van de obers vroeg mij onmiddellijk al: “Postre?”, wat ‘dessert?’ betekent. Haha, dat was echt wel grappig. De avond werd er alleen maar beter op toen bleek dat het dessert dat ik ook vrijdag gegeten heb niet op de rekening was gezet! Bewust of niet, ik weet het niet, maar we hebben ons mondje gehouden, netjes betaald en zijn een taxi gaan zoeken om terug te keren naar Masaya. Woehoew, 72 cordobas uitgespaard!
Zaterdag had ik een Skypedate met mama, papa, broer en zus; Maar vooraleer het zover was, ben ik een bezoekje gaan brengen aan de plaatselijke markt. Ik woon er praktisch naast en aangezien dat een attractie op zich is, moest ik dat toch even van dichtbij gaan bekijken. Ik was er al eens geweest voor een halfuurtje, maar nu ging ik dat op mijn eentje ietwat uitgebreider aanpakken. Met m’n blonde krullen in de wind, kort shortje rond de billen en fototoestel in de hand trok ik naar de markt. Ik ben ondertussen al wat souvenirtjes rijker én heb ook nieuwe schoenen voor mezelf gekocht, aangezien ik compleet door mijn andere schoenen zit. Nu kan ik zeggen dat ik de trotse eigenares ben van superschattige babyroze lage AllStars en dat voor amper 380 cordobas! Omgerekend is dat zo’n 12 euro en geef toe, voor echte AllStars is dat géén geld! Ben er dus superblij mee!
Ik had ook nog een ander dingetje gekocht op de markt voor Peter, mijn enig mannelijk huisgenootje. Hij was namelijk vandaag (zondag) jarig en dat konden we natuurlijk niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Op de markt had ik dan ook een superschattige piñata gekocht voor hem in de vorm van een traditioneel ezeltje, echt heel mooi en leuk! Hij was er ook heel blij mee, maar daarover straks meer.
Na de markt de computer in gereedheid gebracht voor de Skypedate die behoorlijk vlot verliep qua technologieën (nouja, wat vlot in Nicaragua dan toch betekent, haha). Het was heel leuk om eens echt te kunnen praten met de rest thuis, ook al werd ik toch een heel klein beetje jaloers toen ik hen zag smullen van ribbetjes van de barbecue en ik zelf megavieze soep met schildpaddeneieren en vissenkoppen kreeg geserveerd. Geloof me, ik wil me gerust onderdompelen in een andere cultuur, maar dat heeft ook zijn grenzen, hoor! Die grens ging dit weekend niet voorbij dat soepje! Ik heb het geproefd, maar allerminst goedgekeurd, tot teleurstelling van Rosamaria. Blijkbaar is dat soepje, en dan vooral die schildpaddeneieren, een echte Nicaraguaanse delicatesse. Persoonlijk eet ik liever geen golfballen die binnenin nog lijken te leven en ook nog eens afkomstig zijn van dieren die met uitsterven bedreigd zijn. Daar bedank ik voor.
Na dit alles ben ik met Floor gaan zwemmen in Granada, wat een heel klein beetje tegenviel toen het weer in Granada niet zo opperbest bleek te zijn en het, eenmaal we aan het zwembad lagen, ook nog eens begon te regenen! Maar ach, het regenseizoen kunnen we niet tegenhouden en voorlopig kunnen we echt niet klagen van overvloedige regenbuien. Met eentje af en toe kan ik dus perfect leven. :)
Zaterdagavond was dan al een klein beetje Peters verjaardag vieren met een fles Flor de Caña die we hem cadeau hebben gegeven, wat chipjes en een kaartspel. Lang ben ik niet opgebleven, maar het was toch weer een gezellig avondje. Karmen, Peters vriendin, had ondertussen al geheime plannen gesmeed voor een feestje voor Peter, zondagmorgen. Om 5u30 zijn we begonnen aan het opblazen van ballonnen, maken van slingers en affiches, ophangen van piñatas, … Heel erg leuk allemaal, maar misschien had ik toch beter wat langer geslapen. Ach, ik ga na het schrijven van dit tekstje slapen en dan zal het nog maar half negen zijn, extreem vroeg dus, maar ik ben echt stikkapot!
Zondag is dan ook een heel drukke dag geworden! In de voormiddag hadden we het feestje van Peter met echte Nicaraguaanse taart (die er hier ongelofelijk sjiek en lekker uitziet en ook best lekker is!), ijsjes, pannenkoeken met kaneel, piñatas kapot slaan en dus ook heel veel snoep. Daarna zijn Floor, Malou en haar ouders en mezelf de vulkaan Masaya gaan bezoeken. Ja, ik zeg ‘bezoeken’ en niet ‘beklimmen’, want we zijn lekker met de taxi omhoog gegaan, hahahaha! Niet echt sportief, maar Malou haar ouders zijn pas vannacht aangekomen en die konden we dus geen zware inspanningen laten doen. Tja, wie zijn wij dan om te zeggen dat we lekker sportief willen doen? Hahahaha, jullie begrijpen het goed; ik ben nog altijd geen sportiefje geworden! :)
De vulkaan was wel prachtig om te zien. In feite zie je op mijn foto’s niet wat ik gezien heb, het is echt helemaal anders. Het is echt een wauw-gevoel, zo’n gevoel waar je echt even stil van wordt. Je mag ook je mond niet teveel open doen, want dan adem je de vieze zwavellucht in die bovenaan de vulkaan rondzweeft. Dat komt omdat de vulkaan nog actief is! Zijn laatste uitbarsting dateert van 2001, behoorlijk recent dus! De taxi’s moesten zelfs achterstevoren inparkeren, zodat ze bij gevaar ONMIDDELLIJK konden wegrijden, echt grappig om te lezen! Maar goed, de vulkaan was dus echt wel de moeite om te zien!
Na de vulkaan was het tijd voor middagmaal bij Rosamaria en ons dan klaarmaken voor ons tweede tripje van de dag: zwemmen in Laguna de Apoyo. “Jeetje, gaat ze wéér zwemmen”, hoor ik jullie al denken. Maaaaaaar Laguna de Apoyo is niet zomaar aan het zwembad gaan liggen hoor! Nee nee, dat is een meer en meerbepaald een kratermeer! Ooit was het krater van een vulkaan, die zich door de jaren heen gevuld heeft met water en bijhorende vissen. Je kan er zwemmen, kajakken en zelfs je duikbrevet halen! Het is trouwens een heel raar gevoel dat kratermeer, want je wandelt netjes het water in en van de ene op de andere stap kan de grond meters ver onder je voeten weg zijn! Het meer is zo’n 200 meter diep, best gevaarlijk dus. Er zijn ook vaak verschillende draaikolkjes in het water, die je wel eens durven mee de dieperik in sleuren, maar dat was vandaag niet het geval. Zo ver zijn wij dan ook niet geweest in het water.
Veel Nicaraguanen (om niet te zeggen allemaal) die in het meer gaan zwemmen dragen een zwemvest. Dat komt omdat de meeste Nica’s niet, of slecht, kunnen zwemmen. Best vreemd in een land met zoveel water, maar het is de realiteit. Gelukkig kon ik gewoon in mijn bikini rondzwemmen, zodat ik weer aan mijn kleurtje kon werken. Het was een heel relaxte namiddag, echt een luie zondagmiddag, maar dan eentje op een bijzondere plek.
Nu (kwart voor negen ondertussen) is iedereen al gaan slapen en ik ga dat voorbeeld volgen. Het tekstje dat ik nu schrijf, zal pas maandag op mijn blog verschijnen, omdat we momenteel geen internet in het huis hebben. Problemen met de kabel of zo, want de telefoon doet het ook maar moeilijk. Best balen, moet ik zeggen. Zeker als je plannen op het internet had, maar goed. Optimisme blijft mijn grote troef, nietwaar?!
Alvast heel veel slaperige, maar tevreden groetjes,
Jana
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
