Van het paradijs naar de vallei

De voorbije dagen waren supertof!

In mijn hostel in Panama-City heb ik de tweede dag kennis gemaakt met de supersympathieke Mariska en Mark. Zoals je al kan raden, zijn ze uit Nederland. Na een tijdje praten met hen, bleek dat we alledrie naar de paradijselijke San Blas-eilanden wilden gaan na ons verblijf in Panama-City. We konden dan ook maar beter samen gaan, dachten we zo en we hebben dan ook meteen geboekt!

De San Blas-eilanden zijn 365 eilandjes waarvan er maar 40 bewoond zijn en ze zien er uit als een postkaartjs. Wit strand, palmbomen en turkoois water eromheen. Ongelofelijk, maar de plek bestaat dus echt!

De volgende dag moesten we om 5u ´s ochtends klaarstaan om opgepikt te worden door een 4x4 die ons door het erg heuvelachtige grensgebied te brengen. De rit leek op den duur op een rollercoasterritje, zo erg was het soms, haha! Na dat ritje van 2,5 uur moesten we nog een halfuurtje in een bootje varen richting Franklin´s Island.

Hoewel het water nogal groenig was toen we in het bootje stapten, bereikten we al snel de open zee en werd het water alsmaar blauwer tot het helemaal turkoois was toen we bij Franklin´s aankwamen. Op het eilandje stonden alleen maar palmbomen en hutjes gemaakt uit bamboe en palmbladeren. En daar gingen wij dus slapen! Ik voelde me echt als Jommeke in de strip "Paradijseiland"!

We konden direct onze bikini aantrekken en het heerlijke verfrissende, maar toch warme water induiken en daarna een dutje onder een palmboom doen! (Met die palmbomen moet je trouwens echt wel oppassen, want ik zag letterlijk een kokosnoot op 50cm van een meisje haar hoofd landen! Dat was even schrikken!)

De Kuna´s zijn de bewoners van de eilanden en zij maken ook eten voor hun gasten, dat is inclusief de prijs. Veel rijst en kip, maar best te pruimen dat eten!

´s Avonds is er amper licht (en het mag dan natuurlijk nog niet uitvallen zoals zaterdagavond gebeurde :-)) en je moet dan ook met zaklampen rondlopen om niet in iets te trappen of over iets te vallen. Er was een klein feestje gaande, maar omdat het om 18u al donker is, lijken die feestjes tot een kot in de nacht te duren, terwijl het eigenlijk nog maar 22u is. Je hebt geen besef meer van tijd op het eiland en aangezien er ook geen telefoonbereik of internet is, ben je echt wel even weg van de wereld, heerlijk is dat!

Zaterdagnacht hebben we de ganse nacht regen gehad, daar lagen we dan in ons hutje.. Ik dacht echt dat het ging regen door de palmbladeren heen, maar dat deed het niet, de regen waaide alleen maar een beetje door de opening tussen de muren en het dak, maar dat was nog wel ok.

De volgende morgen ontdekten Mark, Mariska en ik dat een vogel aan ons zelf meegenomen brood had geknibbeld en onze bananen hadden plots het gezelschap van een gekko gekregen. Ook een kakkerlak zagen we passeren, maar die was gelukkig ook snel weer verdwenen!

Zondagmorgen zijn we gaan snorkelen naar een plaats waar het erg ondiep water was en waar de bodem van de oceaan bezaaid was met zeesterren, echt prachtig om te zien! Ik heb ook skeletjes van zeesterren verzameld. Eentje is al gebroken, want ze zijn heel fragiel, maar ik hoop dat de andere het uithoudt tot ik terug ik België ben.

Zondagmiddag was voor mij in een t-shirt op het strand liggen, want ik ben zaterdag erg verbrand geraakt. Vooral mijn kont is er nogal erg aan toe, ai ai! Zondagavond ben ik dan in het donker gebeten door iets in mijn voet wat ervoor zorgde dat ik een erg branderig gevoel in mijn voet kreeg. Gelukkig heeft Franklin er een zalfje opgesmeerd (nadat hij mijn voet had bevroren in een zak vol ijs!) en waren er ook doktermeisjes op het eiland die me anti-allergiepilletjes hebben gegeven. Die maakten me erg slaperig waardoor ik om 20u30 al in mijn bed lag, maar de volgende dag was er van pijn gelukkig niets meer te merken!

Gisteren -maandag- zijn we dan teruggekeerd naar Panama-City en heb ik afscheid moeten nemen van Mark en Mariska. Zij gaan nu richting Coiba en ik ben na een nachtje in David eindelijk in Boquete aangekomen. Het is hier dat de twee Nederlandse meisjes vermist zijn geraakt. Je ziet hier enkel nog wat affiches hangen met hun foto´s en iedereen praat er nog wel over, maar de zoektocht is inderdaad stil gelegd. Boquete is ook echt een heel klein stadje, je bent er in een halfuurtje helemaal doorheen als je te voet gaat. Omdat het dorp in een vallei ligt, is het hier ook een pak frisser, maar dat doet eigenlijk wel deugd! Mijn billen zijn ook dankbaar voor wat minder zonneschijn :-) Het lijkt hier nu gewoon op een zonnige dag in België, haha!

Ik ben trouwens niet alleen naar Boquete gekomen. In mijn hostel in David ben ik Gabriel tegen het lijf gelopen. Hij is een Franse Canadees met rood haar tot op zijn rug en het is in dreadlocks, een echte hippie dus, maar hij is wel fijn gezelschap. We hebben samen twee tours geboekt voor morgen en overmorgen. Morgen gaan we raften op de Chiriqui-rivier en de dag erna gaan we een quadtour doen en daarna een rondleiding op een koffiefabriekje (of plantage, dat weet ik niet zo goed), want Boquete is de beste plaats om koffie te drinken!

Na deze dagen ga ik waarschijnlijk naar Bocas del Toro, the party place of Panama, maar dat zien we dan nog wel, eerst een beetje avontuurlijk doen in Boquete!

Ik moet zeggen dat het alleen reizen me voorlopig wel bevalt. Het is altijd een beetje eng in de zin van "Gaan mensen me tof vinden en gaat er wel iemand met me willen praten of zelfs een paar dagen meereizen met me", maar voorlopig kan ik dus niet klagen! Ik hoop dat het zo blijft, thumbs up!

Liefs uit het toffe Panama!

Jana
xxx