De eerste trip

En hops, de eerste trip is al voorbij! We hebben zes gasten tien dagen lang voorzien van lekker eten, een goed bed en leuk entertainment, maar nu zijn ze al terug naar de luchthaven. Het is een huizenhoog cliché, maar de dagen zijn voorbij gevlogen!

En hoe viel dat mee, met 8 personen op zo'n bus leven? Wel, heel goed! Op voorhand konden Tim en ik ons niet voorstellen dat we zouden overleven in de bus terwijl hier ook nog eens zes mensen zouden logeren, maar iedereen heeft heel snel zijn plekje gevonden en elkaar ook gevonden. Er waren ook wel momenten waarop ik dacht "blijf rustig en ga nu toch es allemaal die bus uit", maar die waren -eerlijk waar- heel zeldzaam.

We zijn ook erg verwend met het weer de afgelopen dagen. Een blauwe hemel zonder ook maar enig wolkje (ofwel een heel fotogeniek wolkje), een stralend zonnetje en bijgevolg dus ook prachtige uitzichten op bergtoppen die we beklommen. Het dakterras hebben we een aantal keer kunnen gebruiken om te genieten van een ontbijt of diner bij een prachtige zon die -nooit helemaal- ondergaat.

Ik heb mijn liefde voor koken (her)ontdekt, vond het heerlijk om uren in de keuken te spenderen en te toveren met groenten en kruiden. Heerlijk geurende gerechtjes op tafel kunnen zetten en iedereen zien smullen, ik vond het fantastisch. En na het eten en de afwas volgde er deze trip nog steevast een kopje thee voor iedereen. Zelfs op deze tiendaagse trip zijn ritueeltjes ontstaan, zo heerlijk.

Het klinkt alsof het hier alleen maar rozengeur en maneschijn is. Ik zou liegen, moest ik zeggen dat dat ook zo is. Maar de moeilijke momenten zijn hier beperkt. Die zijn er als Tim verwacht dat ik hem aflos met het bakken van pannenkoeken, maar het mij niet vraagt en ik me van geen kwaad bewust ben. Of als Tim het niet kan laten om zich te bemoeien als ik eens alleen in de keuken sta. Maar het zijn kleine ergernissen, die onoverkomelijk zijn als je op zo'n kleine ruimte samenleeft volgens mij. En we praten ze ook snel uit, net omdat we elkaar niet uit de weg kunnen gaan op de bus.

Ik kan oprecht zeggen dat ik me hier heel gelukkig voel. En al ben ik ook op zoek naar antwoorden op een aantal levensvragen, dat houdt me niet tegen om hier van elk moment te genieten.

Dat draagt er trouwens aan bij dat ik heel wat lieve berichtjes van jullie zie passeren, maar ze vaak niet (snel) beantwoord. Er is weinig tijd, ik heb heel vaak mijn telefoon niet bij en vergeet bijgevolg ook vaak om berichten te beantwoorden. Dus sorry daarvoor, ik zie jullie wél nog allemaal graag hoor!

Sharon, Kim, Anna, Hilde, Janne en Milan: bedankt voor jullie gezelschap, bedankt om ons gekooksel zo smakelijk op te eten elke dag, bedankt voor de gesprekken en bedankt voor het Qwirklen.