Over levenslessen en passie

De derde trip zit erop! Het is een huizenhoog cliché, maar de tijd vliegt hier echt voorbij! Nog maar twee weken te gaan en Tim en ik komen terug richting België!

De voorbije weken zijn heel druk geweest, maar op een goeie manier. We hebben leuke gasten ontvangen, iedereen voorzien van lekker eten en hebben samen veel toffe dingen gedaan. Bergen opgewandeld, spelletjes Qwirkle en Boonanza gespeeld, uitgezocht wie ‘The Ultimate Nomad’ is, geposeerd voor foto’s van de (fantastische) fotograaf die aan boord was, … Ik heb een hike gedaan waarvan ik dacht dat het me nooit zou lukken en ben helemaal into yoga sinds we een yogatrip achter de rug hebben. Er zijn grootste gesprekken over het leven gevoerd en een aantal mensen hebben mijn ziel geraakt en mijn passie voor het vertellen van verhalen aangewakkerd. Maar wat we vooral gedaan hebben de voorbije weken, is veel gelachen.

En lachen, dat voedt de ziel. Ik heb me weken-, zeg maar maandenlang, niet meer zo goed gevoeld als de voorbije zes weken en wat een opluchting is me dat. Ik kan zeggen dat ik naar huis kan gaan met een propere lei, vol nieuwe moed, nieuwe creativiteit en nieuwe hoop.

Ik ga nog tot het uiterste genieten van de laatste twee weken in Noorwegen, maar ik kan toch al zeggen dat ik er ook wel wat naar uitkijk om naar huis te gaan. Om mensen terug te zien, om Diego en Jamie terug te knuffelen en vooral, om plannen te smeden. Plannen voor de toekomst, plannen vol dingen die me gelukkig maken. Wees er maar zeker van dat het leven aan boord van de prachtige gele Nomads Bus me een aantal levenslessen heeft bijgebracht!

Over de levenslessen zal ik wel eens uitgebreid vertellen bij een koffietje voor wie dat wenst, maar ik wil nu wel nog iets schrijven over een van de allereerste gasten die Tim en mij geïnspireerd heeft, Kaat.

Kaat is een Gentse fotografe en is daarnaast ook enorm begaan met Zero Waste Living. Zo min mogelijk afval maken dus. En om die lijn van ecologisch en duurzaam leven nog verder door te trekken, fietste ze met haar lief Seppe van Trondheim tot Tromso. Jup, fietsen. Hun reis duurde een maand en dan heeft het hen nog een week gekost om zonder vliegtuig (maar wel mét hun fietsen) terug in België te geraken. Maar hun levensstijl en de manier waarop ze door Noorwegen zijn gereisd, heeft Tim en mij geïnspireerd om ook zonder de hulp van een vliegtuig naar België terug te keren.

Dus deze week zoeken we uit hoeveel treinen en bussen we nodig hebben, we zijn benieuwd! Maar we kijken er superhard naar uit om ons Noorse avontuur niet in 1-2-3 te moeten afsluiten door ‘gewoon’ weer op een vliegtuig naar huis te stappen. En we zullen onszelf waarschijnlijk op de terugweg nog belonen met twee dagjes citytrippen in Kopenhagen. Tips zijn welkom!

Dus voila, dat was een hele korte update over hoe het met ons gaat en over onze plannen voor de terugkeer! De volgende keer dat ik iets schrijf, is waarschijnlijk al als we terug in het land zijn!