Zwemmen in de regen

6 en 7 april

Gisteren had ik, zoals eerder verteld, een vrij dagje. Wel ja, een vrij namiddagje, want er was wel degelijk les ’s morgens. De les ging helemaal niet zo goed gisteren, maar ik had dan ook helemaal mijn dag niet. Ik had een verschrikkelijke nacht waarbij ik elk uur van de klok gezien heb, lag te zweten als een otter en mijn draai maar niet vond. Uiteindelijk heb ik dan toch geslapen met de ventilator aan en dat bleek de oplossing. Natuurlijk had ik veel te weinig geslapen, was het weer een heel warme dag en was ik dus zo loom als iets. Het zal dan ook niemand verwonderen dat ik mijn koekjes voor de pauze liet vallen en ook nog eens een glas brak.
Maar goed, ik probeerde positief te blijven (en nergens in slaap te sukkelen) en ’s middags kon ik genieten van een beetje Facebook en Skype. Toen de les van Anke eindigde om 15u00 gingen we, zoals gepland, zwemmen. We kozen voor het zwembad van Hotel Granada, een sjiek ding hier. Wat heel cool bleek te zijn, was dat we maar met ons twee waren in het zwembad, privé en alles dus! Het water is hier, net zoals alles, lauw en nooit echt fris, maar toch deed het ons beiden heel veel deugd. Daarna een beetje zonnen en gewoon genieten. Maar dan… (tja, ik zei dat ik mijn dag niet had, dus er komt een ‘maar’ in mijn verhaal voor)… begon het te regenen! In Nicaragua! In Granada! Regen!

Toch moet ik zeggen dat het ons geen moer kon schelen dat we duidelijk de verkeerde dag hadden gekozen om te gaan zwemmen, want ondanks de regen bleef het even heet in Granada. En geef toe, zwemmen in de regen, het is eens iets anders hé!

Na het leuke zwempartijtje gingen Anke en ik met een hongerig gevoel huiswaarts. Ohjee, wat we te eten kregen… daar heb ik zelfs geen foto van genomen! Het was iets met maïs met een stukje kaas bij. Mijn hemel, ik heb geproefd, ik heb geprobeerd, maar dat kon ik niet binnen krijgen! En Anke ook niet. Dus hebben we een briefje achtergelaten voor Fatima en zijn we iets lekkers gaan eten in de stad. Het was een gezellige avond, ik kan het goed vinden met Anke. Enige nadeel aan iets eten in de stad is dat je constant wordt lastig gevallen door kinderen die dingen verkopen. Sigaretten (zelfs per stuk!), kauwgom, vaasjes, hangmatten, sigaren, zonnebrillen, … Gelukkig is Nicaragua een land waar het woord ‘nee’ wordt geaccepteerd. De Zweedse Eric vertelde verhalen uit Cuba waar dat helemaal niet zo is en de mensen je blijven lastigvallen en achtervolgen, maar in Nicaragua is dat niet het geval. Eenmaal je ‘nee’ zegt, gaan de kinderen weg. Natuurlijk heb je 5 minuten later wel andere kinderen met andere verkoopbare rommel.

Wat wel heel schrijnend was gisteren en wat ik nog niet eerder had meegemaakt, was een jongen die kwam bedelen om eten toen hij zag dat Anke de helft van haar hamburger liet liggen. Met een klein papieren bordje kwam hij smeken. Anke gaf hem toen ook haar hamburger, maar voor de jongen was dat duidelijk niet genoeg. Alles wat op haar bord lag, greep hij met zijn blote handen vast en wat hij niet meer kon vasthouden, propte hij alvast in zijn mond. Van dat tafereel schrok ik wel. Pas gisteren besefte ik echt dat heel veel mensen hier arm zijn. Nicaraguanen zijn trotse mensen en je kan nooit zien hoe hun levensstandaard is. Voor de jongen gisteren maakte dat allemaal niets uit.

Voor de rest was het een heel gezellige avond en ik kan nu al zeggen dat ik Anke ga missen volgende week. Ik verhuis naar Massaya en zij trekt dan naar Belize, maar iets zegt mij dat we nog contact gaan houden.

Heb ik trouwens al het goeie nieuws verteld? Ja, er was toch nog iets positiefs aan mijn dag gisteren! Ik heb namelijk een e-mail gekregen van mijn baas hier in Nicaragua om me te vertellen dat hij nu pas door heeft dat mijn stage start in Semana Santa, de heilige week hier in Nicaragua. Zeker de helft van het land ligt plat in die week en ook alle mensen van het bedrijf hebben dan vakantie. Ik mocht mijn stage een week eerder starten, maar dan heb ik nog taalles. Het wordt dus een weekje later én een weekje vakantie!

Ik ben al volop aan het kijken in mijn reisgidsen wat ik allemaal kan bezoeken in die week! Ik heb al een paar ideetjes, maar weet het allemaal nog niet zeker. Een ding staat wel vast, het wordt een weekje waarin ik veel ga doen! Leve Pasen, leve Semana Santa!

Vandaag, 7 april, ging de taalles weer veel beter. Ik heb veel gepraat over België, crefi, poëzie, Pasen, … en alles in het Spaans! Het gaat steeds beter, ik ben echt wel een beetje trots op mezelf. Deze middag ga ik naar Las Isletas met de school. Dat is een groep eilandjes hier in het meer van Granada waar rijke mensen huisjes hebben op gebouwd en waar toeristenlokkers aapjes hebben gedumpt. Toerist als ik ben, hoop ik toch zo’n aapje van dichtbij te zien en misschien tot op mijn schoot te lokken. Dat zou de max zijn!

Ziezo, nu zijn jullie weer op de hoogte!

Heel veel groetjes, lieverds!
Jana

P.S. De teller:
Mooie mannen: enkel sommige toeristen zien er goed uit, nog altijd geen mooie local gevonden
Beesten: gekko’s overal in huis, maar voorlopig niet meer in mijn kamer en een grote mug tegen mijn muskietennet geplakt. Het valt dus allemaal heel goed mee!

P.S.2. Ohja, we hebben vandaag geen water in huis. Koken, wassen en naar het toilet gaan? No es possible. Heel handig, echt.