Het werkmensleven
Door: Jana
Blijf op de hoogte en volg Jana
27 April 2011 | Nicaragua, Masaya
Ziezo, tijd voor een iets uitgebreider verslagje van mijn eerste twee stagedagen.
Mijn eerste stagedag begon alvast goed met het feit dat ik onderweg was naar het werk toen een auto naast me stopte en de chauffeur me vroeg of ik een lift wou. Die chauffeur was Stef, mijn baas.
Ja, die lift kon en wou ik natuurlijk niet afslaan en zo kon ik ook onmiddellijk kennismaken met zijn twee superschattige kindjes die op de achterbank verlegen naar me lachten en de vriendelijke huishoudster die, als ik het goed begrepen heb, naar de apotheker moest.
Aangekomen op het bedrijf kreeg ik alle uitleg van Stef over wat ik zal moeten doen de komende weken. Dat werk houdt op dit moment voornamelijk researchen in. Research naar Oekraïne meerbepaald. Het is moeilijk, want zeg zelf, hebben jullie al veel gehoord over dat land? Nou, ik niet. Maar hoe dan ook, het komt goed en we gaan er iets leuks van maken!
Verder mag ik ook wat sleutelen aan een episode die al gemaakt is, maar nog wat moet aangepast worden. De aflevering gaat over de Bahamas, klinkt paradijselijk hé! Ik ga proberen er iets tofs van te maken. Duimen dat ik het monteren nog niet verleerd ben!
Ik heb verder ook leuke collega’s. Met Barbara kan ik lekker in het Nederlands kletsen en met Luis en Marianne probeer ik gesprekjes te voeren in het Spaans. Gisteren zijn we allemaal eten gaan halen in een buffetrestaurantje aan Parque Central. Ik kreeg heel veel eten, voor weinig geld. Dat vond ik heel leuk, want in huis heb ik vaak nog honger na het eten. We krijgen hier een bordje en meestal is er geen extra, maar vaak heb ik nog niet genoeg na dat ene bordje. Ligt het aan mij of aan het eten? Ik weet het niet zeker, maar vast staat wel dat ik ’s middags mijn buikje rond eet zodat ik ’s avonds niet zoveel meer nodig heb. :)
In het restaurantje kan ik trouwens kiezen uit verschillende soorten vlees en groenten en zo (ja, zoals in een buffet hé) en ik eet nu al twee dagen platanos maduros, mijn absolute favoriete eten hier! (Voor diegenen die niet weten wat voor scharminkels dat zijn: het is een soort banaan die gebakken is, echt heeeeeeeerlijk zacht en zoet en warm!)
Zo, dat was een iets grotere uitleg over mijn eerste twee stagedagen.
Lieve zoenen uit Nicaragua!
Jana
Mijn eerste stagedag begon alvast goed met het feit dat ik onderweg was naar het werk toen een auto naast me stopte en de chauffeur me vroeg of ik een lift wou. Die chauffeur was Stef, mijn baas.
Ja, die lift kon en wou ik natuurlijk niet afslaan en zo kon ik ook onmiddellijk kennismaken met zijn twee superschattige kindjes die op de achterbank verlegen naar me lachten en de vriendelijke huishoudster die, als ik het goed begrepen heb, naar de apotheker moest.
Aangekomen op het bedrijf kreeg ik alle uitleg van Stef over wat ik zal moeten doen de komende weken. Dat werk houdt op dit moment voornamelijk researchen in. Research naar Oekraïne meerbepaald. Het is moeilijk, want zeg zelf, hebben jullie al veel gehoord over dat land? Nou, ik niet. Maar hoe dan ook, het komt goed en we gaan er iets leuks van maken!
Verder mag ik ook wat sleutelen aan een episode die al gemaakt is, maar nog wat moet aangepast worden. De aflevering gaat over de Bahamas, klinkt paradijselijk hé! Ik ga proberen er iets tofs van te maken. Duimen dat ik het monteren nog niet verleerd ben!
Ik heb verder ook leuke collega’s. Met Barbara kan ik lekker in het Nederlands kletsen en met Luis en Marianne probeer ik gesprekjes te voeren in het Spaans. Gisteren zijn we allemaal eten gaan halen in een buffetrestaurantje aan Parque Central. Ik kreeg heel veel eten, voor weinig geld. Dat vond ik heel leuk, want in huis heb ik vaak nog honger na het eten. We krijgen hier een bordje en meestal is er geen extra, maar vaak heb ik nog niet genoeg na dat ene bordje. Ligt het aan mij of aan het eten? Ik weet het niet zeker, maar vast staat wel dat ik ’s middags mijn buikje rond eet zodat ik ’s avonds niet zoveel meer nodig heb. :)
In het restaurantje kan ik trouwens kiezen uit verschillende soorten vlees en groenten en zo (ja, zoals in een buffet hé) en ik eet nu al twee dagen platanos maduros, mijn absolute favoriete eten hier! (Voor diegenen die niet weten wat voor scharminkels dat zijn: het is een soort banaan die gebakken is, echt heeeeeeeerlijk zacht en zoet en warm!)
Zo, dat was een iets grotere uitleg over mijn eerste twee stagedagen.
Lieve zoenen uit Nicaragua!
Jana
-
27 April 2011 - 14:26
Oma Maria En Céline:
Zojuist samen je verslag gelezen, dat is toch leuk. Momenteel is Céline mijn computer lerares,tof hoor! Vele groetjes oma Maria en nog veel plezier in Nicaragua en een toffe stage gewenst van Céline -
28 April 2011 - 02:19
Jana:
Dag oma en Céline!
Wat leuk om (weer) iets van jullie te horen! Doe dat nog maar, ik vind dat heel leuk om te lezen!
Heel veel groetjes!
Jana
P.S. Mijn stage is supertof! (misschien ga ik hier wel blijven :)) -
01 Mei 2011 - 15:01
Wil:
Goed om te lezen dat je het zo naar je zin hebt daar. En wat betreft het eten .. dat ligt niet aan jou meisje, Maarten en ik delen je mening. Te weinig en niet zo heel erg lekker bovendien.
Ben jij nog naar de ambassade geweest om de verjaardag van onze (inmiddels overleden) koningin te vieren?
Het boek ben ik nog aan het lezen, maar donderdag komt de film in Nederland in premiere en donderdag of vrijdag ga ik 'm zien.
Doe iedereen de groeten daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
