Op een bewoond eiland

Mijn vakantietripje zit erop. Vier dagjes Corn Islands waarin heel wat gebeurd is en waarin ik me heel goed geamuseerd heb.

Het begon al met mijn vlucht naar de eilanden, die heeeeeel veeeeel te laat vertrokken is! Normaal gingen we vliegeno m 14u00, maar dat werd (zonder enige uitleg of pardon) pas 15u45! Mijn humeur was beneden alle peil, dat kunnen jullie je vast wel voorstellen! Gisteren kwam ik aan de weet dat het altijd zo is met Costeña Airlines. Ze verkopen meer tickets dan er plaatsen in het vliegtuig zijn en omdat ze het monopolie hebben om naar o.a. The Corn Islands te vliegen, komen ze daar nog eens mee weg ook!

Maar goed, mijn laatste boot naar Little Corn Islands had ik dus wel mooi gemist. Gelukkig was er een aardige taxichauffeur, Chester, die me wel wilde helpen aan een slaapplek op Big Corn. Tien minuten later was dat al geregeld!

Erg gek van mijn slaapplek was ik echter niet, er waren heel veel grote mieren te vinden op mijn deur en 's morgens ben ik wakker geworden met verdacht veel beten op mijn hele been die volgens mij niet van muggen konden zijn. Mieren? Vlooien? Ik weet het niet, maar jeuken deed het wel.

Gelukkig was het een leuk avondje voor de rest, met een fijn dinertje met mezelf in een restaurantje aan de overkant van mijn kamer.

De dag erna heb ik dan de boot genomen naar Little Corn Islands. Dat was ook een avontuur op zich, want bijna kon ik niet mee! Het maakt niet uit hoe vroeg je aanwezig was; Wie eerst op de boot zat, die was mee en al de rest had pech! Echt gekke toestanden soms! Per uitzondering is er wel een reserveboot ingelegd, want er bleven anders wel heel wat ontevreden mensen achter op de kade.

Op Little Corn ook direct op zoek gegaan naar een slaapplek. Via de toffe Texaan Justin kwam ik bij de vriendelijke Randy terecht, die me een mooie en goedkope kamer kon geven.

Corn Islands is fantastisch. Er rijden geen auto's, de mensen zijn er super relaxed en vriendelijk en je kan gewoon echt genieten van het leven, zoals dat alleen maar lijkt te lukken in films.

's Middags ben ik dan gaan snorkelen. Heel leuk, maar ik heb geen haaien gezien (een kleine domper op de feestvreugde). Verbrand was ik echter wel, maar ik had pas 's avonds door hoe erg het was... Nu goed, ik ben een Polletje en die klagen niet te snel, dus na een laagje aftersun kon ik er wel weer tegen.

De dag erna besloot ik (na eeuwig twijfelen) om terug te gaan naar Big Corn, omdat daar een snorkeltrip is waar je een Spaans scheepswrak kan zien! Vol goeie moed ging ik om half zeven naar de kade, om de boot te nemen om 7u. Niet dus.

Mijn reisgidsen (beiden behoorlijk recent) zijn gedateerd, want de boot vaart tegenwoordig om half zeven! Gemist dus! Erg was dat niet, want Randy gaf me direct mijn kamer terug en zei me dat ik weer kon snorkelen om 9u als ik wou. Hoera!

De snorkeltrip van dinsdag was veel leuker, omdat er leukere mensen mee waren. Hoewel het alle vier Spaanstaligen waren, heb ik toch een en ander kunnen volgen van de gesprekken en ’s middags hebben we dan samen gegeten (de schelp die Vladimir gevangen had) en zijn we voor de rest van de dag op een terrasje gaan zitten. Weliswaar in de schaduw, want ik kon inmiddels geen stap meer verzetten zonder pijn. Vooral mijn dijen en poep moeten er aan geloven, auw! (probeer maar eens te slapen als je dijen en je poep verbrand zijn!)

Hoe dan ook, de dag erna zijn we nog iets gaan eten en drinken (melk uit een kokosnoot!) aan de andere kant van het eiland en dan was het voor mij tijd om afscheid te nemen van The Corn Islands. Het was een kort, maar geslaagd tripje.

(en raad eens, mijn vliegtuig om terug te keren was ook een uur te laat!)

Groetjes,
Jana