Op naar nieuwe oorden

Bijna een week zijn we al in Sri Lanka en we zitten nog steeds in hetzelfde hotelletje. Natuurlijk heeft dat te maken met het project waarmee we hier bezig zijn, maar we hebben het hier nu toch wel een beetje gehad.

De gastvrijheid van de hotelmedewerkers werkt ondertussen serieus op ons systeem. We willen zeker niet arrogant klinken, maar ik kan het niet meer verdragen dat er op mijn handen wordt gekeken als ik zit te eten, dat ik zelf mijn biertje niet naar de tafel mag brengen en dat de medewerkers zichzelf bij ons aan tafel zetten om ons gesprek te onderbreken en zelf een conversatie te beginnen. Die conversaties zijn trouwens elke dag hetzelfde. "Op de laatste nacht moeten jullie hier weer komen slapen. Als jullie in Kandy zijn, moeten jullie mij bellen en dan zal ik jullie rondleiden naar daar en daar en daar en daar en daar". Echt, we zouden geen minuut rust meer hebben, moesten we dat doen.. (maar we hebben het telefoonnummer van de man uit het hotel 'per ongeluk' gewist in onze gsm... OEPS! :-))

Gelukkig zijn we er dus bijna van af. Over twee uur nemen we de nachttrein naar Trincomalee, een dorpje aan de oostkust van Sri Lanka. Er zijn ons witte stranden en haaien bij het snorkelen beloofd, dus ik heb er ongelofelijk veel zin in! Tim is een beetje bang dat we de treinrit niet gaan overleven. Erg ongelijk kan ik hem niet geven wat het verkeer betreft, want tijdens een rondrit door de hoofdstad vandaag, dacht ik minstens drie keer "en nu gaan we sterven". Ze rijden hier als echte zotten, je houdt het niet voor mogelijk!

Sri Lanka is een opmerkelijk land, dat kan ik jullie wel vertellen. Maar na een kleine week te proeven van het echte Sri Lankese leven, weg van toeristische attracties, hebben we nu wel even nood aan echte vakantie. Witte stranden, snorkelen, iets anders dan pikante rijst eten, boekje lezen en verder nadenken over ons project, zonder daarbij op onze vingers te worden gekeken. Haaaaaaaaa, rust... Laat ze maar komen!

Groetjes!
Jana